Fati Shkrimtaresh Dhe Gazetaresh

Libri i Arshin Xhezos i pangjashëm me librat e shumtë që kanë në funksion të ndriçimit të së shkuarës: i pagjashëm jo ai që priste lexuesit vetëm nga ata janë si fabul, por edhe për shkak të thellësisë, larmisë dhe kompozimit të librit. Në këtë libër nuk pothuaj asgjë personale të autorit, por, megjithatë, në këtë libër autorifikohet dhe dëshmohet më mirë më saktë se sa në shumë libra autobiografikë, një pjesë e madhe e njerëzve shkruhen apoohen publikisht për të manipuluar e retushuar. të shkuarën. Ky është libri më i shkruar i shkruar, ndoshta, nga një gazetar: ai nuk flet dhe nuk tregon për veten, pavarësisht çdo fjali dhe paragraf i librit duket edhe si biografi e tij.
Libri me historinë e Fan Nolit, raportet e tij me Shqipërinë komuniste dhe E. Hoxhën, dhe vazhdim me Xhevahir Spahiun. Pyetja se kush kanë qenë heronjtë dhe kush kanë qenë armiqtë është pyetja më e vështirë në Shqipërinë e sotme, shkruan Arshin Xhezo në libër. Nëse respektojmë fillimisht bindjen e autorit, se heronj si ka pasur, si ka, mund të guxojmë të pohojmë se karaktere, njerëz të gjallë, disa “miq”, disa “armiq”, të tjerë edhe “miq” edhe “armiq” të gjithë personazhet e librit, të paktë dhe të fortë në të shkuarën, mund të gjejmë përmes fakteve, ngjarjeve e ngjarjeve që lidhen me mua, si Fan Noli, Petro Marko, Justina Shkupi, Vexhi Buhara, Xhevahir Spahiu, Mitrush. Kuteli, Ismail Kadare, Dritëro Agolli, Todi Lubonja, Trifon Xhagjika, Kin Dushi, Edison Gjergo, Halil Qendro, Dhimitër Xhuvani e të tjerëve. Shume e tire ishin te lidhura te kryera me miqte e Zerit te popullit dhe, ne te njejten kohe, edhe njerezit do te shohin si duhet te menyrat e sundimit.
Libri ka fate dhe histori të rënda të shtypit, letërsisë dhe kulturës shqiptare në totalitarizëm, historisë së analizuar me mendimin, bukurinë, dinamikën dhe mprehtësi, me faktin, dëshminë dhe dokumentet autentike. Këtu gazetari ndihmës dhe anasjellta, duke bërë refleksione dhe analiza befasuese.
“Ky libër, -thotë botuesi Naim Zoto, -më shumë se sa për censurën nga lart -këndvështrim i kudotrajtuar, flet për disiplinën ideologjike vullnetare, për totalitarizmin nga poshtë, për autocensurën - për të cilën pak rrëfehet apo flet publikisht. Ai flet me fakte e dëshmi për manipulimin e medias dje, në shoqërinë e kontrollit apo të vetëkontrolluar, por edhe sot në-n demokraci, pra, në kushtet e lirisë. Dhe kjo e thotë jo si një denoncim prej disidenti të një kohe tjetër, por me shumë dhimbje, përmes dramës së njerëzve të shtypit, ku autori nuk është edhe veten deri në fund”.