55 Dite

“Në dokumente të identifikimit dhe të vi, secili prej tyre shpërngulur merr në dorë një vulë, akronimin e Ministrisë së Brendshme gjermane dhe një numër, që janë identifikuarn. Praktika, me reminishencë të fortë me kampet e dikurshme naziste të përqendrimit, komentohet në shtypin gjerman si “cënuese” për dinjitetin njerëzor..., dikush shkon deri aty, sa të propozojë madje ndalim dhe deri në kërkime të ndjeshme për dallimin e saj... . Vetë të shpërngulurit e trajtojnë me kujdes si “vulën e shpresës”, lirojnë dorën e vulosur nga të gjithë ç'kanë të bëjnë vete dhe të tjerët ta shohin më lart, për të parë se mos u fshihet..., ndërsa mua, përsëritja e saj. të njëjtat kushte në kushte dhe me motive të ndryshme më ngjan si një lloj katarsis... Fundja njeriu – me ai se si i përdor – është që u vesh objekteve domethënie..., sikurse dhe disa lloje të identifikimit... i të cilit sot, disa vjet të lidhjeve të njeriut me numër, duke kuruar simbolikën e përndjekjes, të cilat janë këto herë nuk janë mbjellë, por e shmang…”
Brazdë, 10. Prill 1999
* * *
Personalisht emocionohem edhe sot po aq fort sa dikur, sa herë që u rikthehem fotove të kohës .... Por akoma më shumë prekem, kur lexoj ditarin e atyre ditëve, emocionin e tyre të lehtë shpresoj që të shohë me forcë edhe lexuesin.. .
Po edhe nëse emocionet e mia dallojnë nga ato të lexuesit…, shpresoj të ndajmë së bashku reflektimet që përballja me këto fakte nxit: për mua lufta mbetet sfida më e fortë, ku njerëzimi provon veten, ndërsa paqa, sprova e madhe, që verifikon nëse sfida e luftës ka qenë ajo e duhura dhe sa ia ka vlejtë... . Shpresoj fort, që edhe lexuesi të mos mbetet i madh kësaj qasjeje...
Për shkak të këtejve merr jetë shtysë për këtë arsye dhe këto fotografi: jo vetëm për të risjellë në kujtesën e sakrifikatit, por edhe për të mbrojtur veten e njeriut për njeriun – që vërtet fiton kundër luftës – po fiton akoma më shumë nga paqja.. . Natyrisht, për sa kohë për të vlerësuar atë!
Për të gjithë paqen, mjafton një luftë!
Mirela Oktrova
Tiranë, Shkurt 2019