Udherrefyesi

“O Udhërrëfyes i Pejgamberit! Nëse ke ndonjë dëshirë, na e thuaj ta realizojmë! Nëse ke ndonjë amanet, na e thuaj ta mbajmë!”
“Ej prijës! Sakën se heq dorë nga feja e Allahut, si dhe sakën se lejon që mes besimtarëve të hyjë grindja. Udhëhiqi ushtarët me drejtësi dhe mos hiq shpirt para armikut. Sa më takon mua, duhet të dish se qoftë ti e qoftë unë nuk kemi asgjë tonën në këtë botë dhe unë nuk dua asgjë, ndaj kështu duhet t’ua transmetosh edhe të tjerëve. Dëshira ime e fundit para këtyre trimave që po japin shpirtin e tyre këtu, është që kur Azraili (a.s) të kalojë këtu, kufomën time ta çoni pranë mureve të kalave të Kostandinopojës. Atë ditë do ta çoni trupin tim deri në vijën e luftës dhe pas saj le të më varrosin luftëtarët. Më çoni atje derisa të më copëtojnë këmbët e kuajve tanë e të mos më prekin bizantët. Nëse do të mund ta bëni këtë, atëherë duhet që xhenazet time ta lidhni në një shtrat pas kalit tim, e ta lini të ecë përpara. Ai do të gjejë vendin se ku duhet të shkojë e ku duhet të ndalojë, ashtu si gjeti shtëpinë tonë Kusva në Medinë, kur solli Nebiun e Shenjtë”.
Zjarri që ra në shpirtrat e shkretëtirës u kthye në pasion e u përhap nëpër botë.
Ejub Sultani ishte edhe udhërrëfyesi edhe trimi i atij zjarri.
Ky trim kaloi në Mekë, në Medinë, në Sham dhe ndaloi para Stambollit.
Ai lumturoi brezat dhe shpirtin e kohës me sihariqin e shpëtimit të Stambollit.
Iskender Pala e derdhi përmes gjuhës rrethimin e shpirtit.
Ai vuri përballë njëri-tjetrit zjarrin grek me zjarrin e dashurisë së tij.
Ai vizatoi hartën e sihariqit që ktheu Kostandinopojën në Stamboll.
Besimi dhe historia në rrëfimin e dashurisë dhe besimit të njeriut u bë drita e së sotmes.
Udhërrëfyesi!