Kronikat E Travnikut

I konsideroj një ndër romanet më të bukur të letërsisë evropiane të shekullit të XX dhe një ndër veprat më të rëndësishme të letërsisë jugosllave, Kronikat e Travnikut është saga e jetës së një qyteti të vogël të Bosnjes, në periudhën mes viteve 1806 dhe 1814, kur ushtritë e Napoleonit kishin mbërritur jo larg që aty, në kufijtë evropianë të Perandorisë Osmane. Rrëfi mi nis në çastin kur në këtë qytet të humbur të Perandorisë, ku në një atmosferë dyshimet e mosbesimit reciprok, nga shekujshjetojnë njerëzit të besimit musliman, katolik, ortodoks e hebre, vjen konsulli francez, e ka pas tij, dhe ai austriak. . Dhe kështu befas ky cep i humbur i Perandorisë, deri atyhere i izoluar, tronditet thellësisht kur e sheh veten të detyrohet të hapet në botë, duke u transformuar ndaj një teatër të vogël të diplomacisë, rivalitetit dhe intrigave të fuqive të mëdha të kohës. . Në këtë kryevepër të tij, Ivo Andriç ka aftësi të tjera që jo vetëm të sjellin një tablo epike të jetës dhe atmosferës së një periudhe të historisë së qytetit të tij të lindjes, por arrin të krijojë mjeshtërisht një galeri të pasur personazhesh mbresëlënës që formojnë. një mikrokoz të mbarë një shoqërie që mban vetes të gjithë potencialin për keqkuptime e konfl ikte me karakter fetar, kombëtar apo kulturor, duke krijuar kësisoj ato barriera mundshmesht të kapërcyeshme që ndajnë dhe vetë shpirtrat. I shkruar gjatë viteve të luftës së Dytë Botërore, në sfondin e dhunës shpërtheu në atë kohë mes bashkësive të ndryshme që jeton në ish-Jugosllavi, romani Kronikat e Travnikut si kësisoj një çelës për të gjetur më mirë nga rrënjët e dramës së përgjakshme që u shpalos në ish-Jugosllavinë e viteve '90 të shekullit që shkoi. Andriç ka talentin e quajtur ndër romancierët me temën, që jo vetëm ia del të krijojë një tablo të kohës, të mbushur me koloritin lokal, por dhe të na sjellë karaktere të fare mirë mund të jetonin edhe sot.