Rrefimi

NJË NJERI I PAFAJSHËM ËSHTË DUKE U EKZEKUTUAR. VETËM FAJTORI MUND TA SHPËTOJË. Për çdo njeri të pafajshëm të burgosur, ekziston një fajtor i lirë. Ai nuk e kupton se si policët dhe prokurorët kanë kapur njeriun e gabuar dhe, natyrisht, as që i bëhet vonë për këtë, i mjafton t'i gëzohet fatit të tij të mirë. Koha kalon dhe ai e kupton që gabimi nuk do të korrigjohet; autoritetet besojnë tek ajo që po bëjnë dhe janë të vendosura të përftojnë një dënim. Fajtori mund të arrijë deri atje, sa ta shohë gjyqin e personit të akuzuar gabimisht per krimin e kryer nga ai vetë. Vendimi i fajësisë së tjetrit e lehtëson. Qesh kur policët dhe prokurorët përgëzojnë veten dhe njëri-tjetrin. E gëzon fakti se po lejon burgosjen afatgjatë, madje edhe ekzekutimin, e një njeriu të pafajshëm. Trevis Bojeti është ky njeri (ose: është një njeri i tillë). Në vitin 1998, në qytetin e vogël Slon të Teksasit Lindor, ai rrëmbeu, përdhunoi dhe mbyti një nxitëse tifozësh mjaft të njohur të shkollës së mesme. E varrosi trupin e saj me qëllim që askush të mos e gjente dhe më pas pa me habi policinë dhe prokurorinë teksa arrestonin dhe dënonin Donte Drumin, djalosh vendës, yll i futbollit, dhe e çuan forcërisht në krahun e vdekjes. Tanimë kanë kaluar nëntë vjet. Trevisi sapo është liruar nga burgu, ku vuajti dënimin për një krim tjetër dhe ndodhet në Kanzas; ndërkohë mbeten veçse katër ditë para ekzekutimit të Dontës. Trevisi vuan nga një tumor i paoperueshëm në kokë. Për të parën herë në jetën e tij të mjerueshme, vendos të bëjë gjënë e duhur dhe të rrëfehet. Por, si mundet një fajtor të bindë avokatët, gjyqtarët dhe politikanët, se po ekzekutojnë një të pafajshëm?