Enver Hoxha Midis Stalinit, Hrushovit Dhe Titos

Në librin e ri “Enver Hoxha; Midis Stalinit, Hrushovit dhe Titos (1953-1961)”, autorja Juljana Krisafi sjell dokumente arkivore dhe dëshmi autentike të protagonistëve që kanë arritur të kuptojnë shkëlqimin dhe muzgun e të gjithë njerëzve “Miqësi e Madhe”, e cila, në thelb, kishte jo vetëm interesat. Shteti e kombëtare, por edhe interesat për pushtetin e sundimit që pleksen me njëra- tjetër apo fshihen pas veshjeve ideologjike dhe sloganeve politike. Studimi përqendrohet në trekëndëshin Moskë-Beograd-Tiranë në periudhën nga vdekja e Stalinit deri te prishja e ndryshimit të saj (1953-1961), trekëndësh që nuk ndryshon funksionoi si formulë mirëkuptimi e barazie. Parulla “Enver-Tito-Stalin”, më shumë se sa trekëndësh miqësie, rezultoi në trekëmbësh armiqësi një stërkëmbës ndaj kombinim-tjetrit.
Faktet rezultat se ishte Stalini që, në vitet '50, i fryu i pari zjarrit të prishjes së mes Shqipërisë dhe Jugosllavisë. Stalini doli hapur në Enver Hoxhës dhe kundër përfshirjes së Shqipërisë në të gjithë Federatës Ballkanike, një ide e krahut, në fakt, nga vetë Stalini në takimet e private me Titon. Marrënia e udhëheqjes shqiptare me Sovjetik-stalinist në futjen e Bashkimit pas vdekjes së Stalinit (1953): destalinizimi dhe normalizimi i ndryshimit të meje Jugosllavinë ishin reformat e udhëheqësve të ri. Midis Hrushovit dhe Titos, Enver Hoxha zgjodhi Stalinin. Duke kombinuar ideologjinë me nacionalizmin, Enver Hoxha mbijetoi dhe zhbëri miqësinë me rusët, sigurisht, falë edhe zbulimit të një ylli të ri, akoma më në Lindje, kinezët e Mao Ce Dunit. Kështu, Stalini dhe Enveri, si frymë dhe monumente, bashkëjetuan në Shqipëri edhe 30 vjet të tjera.