Perkulja Dhe Renia e Tiranise 2

Në një histori të trishtë të një shoqërie, kurrë nuk dihet se çfarë realisht është trishtimi, ashtu sikundër nuk do të mësosh se cilat janë arsyet që kanë qenë një shoqërie: të bëjë jetën e tij; ka qenë trishtim që ka ardhur nga një luftë e përgjithshme që të torturon ditë për ditë me bombardimet e me të vrarët në luftë; ka qenë jetësore që ka krijuar një ndryshim të mirë për të vijuar jetën si një ecuri biologjike; apo, ka qenë, më në fund, një rrjedhojë normale e jetës e cila, si rregull, për të gjithë, ka udhëtarë të përbashkët: trishtimin, tmerrin dhe gabimin? Të gjitha këto mund të përgjithshme, por, gjithsesi, unë në këtë Vëllim do të qëndrojë pandarësia se gjithçka është e trishtë ka një kuptim që vjen e krijohet nga kushtet detyruese të jetës që imponojnë të fluturojnë. Kur jeta është imponim, ajo ka në brendësi të vet gjithmonë trishtimin, por, kur është në këtë mënyrë, apo nëse jo i aftë për të dalë nga ky trishtim dhe për të qëndruar në një që, ndonëse ikën për të. të konsumuar jetën, nuk mund të ikë nëse ti ke ditur që të mbushësh me mendimin tënd, me idetë e tua, dhe, më në fund, me fillim tënd. gjendje të kuptosh fenomenin: tmerri është frik, që vjen nga kujtimi i vdekjes, sidomos kur të kujton se është shumë pranë dhe ajo kur e di atë mund të jetë e jashtme që janë të imponuar jetës së tyre; kurse, gabimi, është rasti i mosfunksionimit intelektiv të asaj që është përzgjedhja. Cila prej tyre duhet të më përkasë mua? Është e vështirë, po në fund të fundit, pse duhet të imponohem? Unë po e ekspozoj, lexuesi le ta mendoj vetë. Gjithmonë brenda devizës sime: nuk imponoj asgjë, nuk propozoj asgjë, ekspozoj.