Shpirtrat E Nje Toke

Ky roman zë fill në fondin e vitit 1990, vit i ndryshimeve të mëdha, për t'u kthyer në retrospektivë tek fëmijët e hershme të pesonazhit në të parën, duke e kapërcyer këtë kohë dhe duke shkuar në vitin 2000. Kjo në fakt, është vetëm pjesa e parë e romanit, e cila ndahet në 8 kapituj, mes të tjerash alternohen disa intermexo të shkruara në një gegnishte letrare të pretenduar, e cila mbështetet në rregulloret drejtshkrimore të prek nga Martin Camaj e Ernest Koliqi, por edhe nga Gjergj Fishta. Në gjithë tërë e parë, qëllimisht nuk përdoret asnjë emër i përvetshëm. Pjesa e treguar në gjuhën shqipe të njëhsuar, është shkruar duke respektuar sa më shumë që ishte e mundur standartin, bën vetëm dialogjet.
Pjesa e dytë është shkruar në një gegnishte pak më të lehtë, duke pretenduar një standard të saj për shekullin XXI. Këtu, në ndryshim nga pjesa e parë, kalohet deri në “tepri” të përdorimit të emrave të përvetshëm, duke patur si qëllim evokimin e të gjithë atyre korifenjve, që kanë sjellë vlera të pazëvëndësueshme letërsisë shqipe. Për t'i kthyer borxhin pjesës së parë, për disa dialogje në gegnisht; në këtë pjesë, ka një dialog mes një italiani e përkthyesi, ku fjalët e italianëve japen në gjuhë letrare standarte, të alternuara me përgjigjet kontrastuese të përkthyesit në gegnisht. Gjithashu, disa sprova të shkurtra letrare të personazhit, që në këtë pjesë “flet” në vetë të tretë, janë në standart.
Epilogu, ka për qëllim të rregullojë në mendimet e lexuesve, duke qartësuar dhe joshur drejt mesazhit letrar, pa e humbur ndjesinë e realizimit magjik. Edhe epilogu shkruan në gjuhën e njëhsuar, me perjashtim të dialogjeve; si dhe flitet përsëri në të parën.
Në fund ka dy faqe fjalorth, me 82 fjalë të gegnishtes, të shpjeguara në gjuhën shqipe standarde.