Henor Harea

Regjisori i ri kthehet nga Perëndimi për të sjellë ndryshime në jetën e tij dhe kjo gjë që dëshmohet në mendimet e tij, kërkimet e thella, që janë ajo që quhet historia e natyrës dhe e botës së njeriut, si trupëzim i së kaluarës me të. tashmen. Duan të bëjnë dramën e jetës dhe hyjnë si drama e tragjedi në jetën e kombit. Por, natyrisht jo pa gjë. Autori, Astrit Hykaj, regjisor, jo vetëm përdor nota autobiografike, por edhe shkruan për një spektër mjaft të gjerë, duke bërë romane interesante dhe që lexohet me një frymë.
«Mendohu gjysmë ore - i tha dikush në anën tjetër të telefonit. U kthye nga Teqja, ra në gjunjë dhe thirri: O Zot, me gjithë shpirt. Të tjerave duket në livadhin mesahishtës, u erdhi keq për të. Brenda tridhjetë sekondave vendosi të nisej. Vrapoi për të marrë çantën e krahut me ato pak dërge të veta dhe teksa po dilte jashtë, sytë i shkuan te urëzat e zjarrit.
Njëqind a ca vjet më parë stërgjyshi i tij, bashkë me kushëririn ishin vrarë në gjumë nga fisi Shala. Në veprimet e tyre. Fqinji që kishte ndjellë gjakësin dhe që pastaj kishte marrë pjesë edhe në varrimin e tyre, vinte herë pas here, si pa të mbas darkave për të kaluar keq nga pjesëtarët e tjerë të familjes së të vrarit. Pa kaluar shumë kohë, përmes flakëve të zjarrit rreth të cilit kalonin orë të tëra, ai kishte filluar t'i shfaqej fytyra e njërit prej të vdekurve që zëri i tij i trishtuar i ushtonte ne vesh. Më preve në Besë!»...
Kështu nis novela dhe me këtë klithmë mbyllet, si një varg vuajtjesh të pafundme të vendit që ende lëngon edhe nën dhimbjen e pa shpresuar të autorit, ndonëse me brengën e prindërve të shkrimtarit që nuk e sheh të shëruar vend e tij në mënyrë që të ecë. me kokën në rrugën e zhvillimit të zhvillimit të lartë...