E Premte Pasdite

Ky herë shkrimtarja Brunilda Zllami, ka qëlluar në shenjë të plagëve që e mundojnë shoqërinë tonë. Në një mjedis të tejet shqiptar, personazhet të kujtojnë diçka të parë në lidhje me temën, sillen e përsillen në një përshtjellim ndjenjash që të mbërthejnë. Në pak çaste përjeton dashurinë, dhimbjen, grykësinë, dëshpërimin, dhimbjen. I ndien tek trazohesh mes rreshtave të librit, i ndien si dallgë që të trondisin dhe rimodelojnë ndjesinë e perceptimeve të emocioneve. Linjat e romanit kanë prekur thuajse çdo mjedis, familjar, shoqëror, politik, mediatik. Personazhe në kërkim të lumturisë dhe kuptimit që ajo mbart, njerëzit që kanë humbur busullën e vlerave njerëzore, që gjenden para dilemave të mëdha të zgjedhjeve të cilat janë më pas i përkufizojnë e tjera. “E pasdite” është një premtim roman ku personazhet e ndjeshme janë ashtu si në jetën reale t'iu kthejë përgjigje disa pyetjeve munduese në lidhje me pozicionin e tyre në shoqërinë e familjeve, në lidhje me besimin e vlerave që të gjithë ndajmë sjelljes. të cilat i perceptojmë, në lidhje me ambicien, kompromisin e fotografinë e vetvetes, po ashtu me pastërtinë, ndershmërinë e gjetjen e asaj që dikur kemi ëndërruar dhe me kalimin e viteve të kemi harruar. Ashtu si në jetën reale, shumë pyetje nuk përgjigjen, shumë të tjera janë ndryshe nga ato që ndodh personi, sepse gjithsecili në rrugëtimin në faqet e librit mund të njohë një pjesë të vetes së tij të parë në optikën e jetës që rrjedhin aty. , por edhe të tjera sipas asaj që përballon. E premtja pasdite jane ato orët që gjithsecili do donte t'i kishte. Ato çaste kur mund të kthehesh edhe një herë fëmijë, të takosh njeriun që ke humbur, të ndryshosh të shkuarën e të gjesh shpresën për të ardhmen. Janë ato orë ku mund të takohem me veten e studentëve nga koha, të bisedosh me të, të dëgjosh tingujt e zemrës që ke harruar se rreh brenda vetes e të ndiesh për pak momente se je në botë tënde ideale, aty ku realiteti mund të ndryshohet. , aty ku gjithçka është e mundur