E Penguara

Ky libër, afron me një roman, ku, veç të tjerash, flitet për nostalgjinë e Tiranës. "Kafe Flora", zgjidhjet e rrugëve rreth sheshit Skënderbe, kopshtet e Akademisë, në ish-pallatin mbretëror, gjethet e rëna parkun përballë hotel "Dajtit". jepet përmes vizionit të një vajze që ka të ndaluar të shkelë në kryeqytet. Kjo është "e penguara", vajza tetëmbëdhjetëvjeçare, e cila, ashtu si personazhet antike që ngrihen kundër fatit, kjo është "e penguar" e shtetit. është tepër tragjik, vazhdon me vetëvrasje.
Kryedramaturgu Rudia Stafa, është, bartësi kryesore e kësaj ngjarjeje, i cili është i pakënaqur me një libër një vajze të panjohur. Shkas për nënshkrimin e librit, bëhet shoqëria e Lindjes, Migena. Migena krijon një lidhje me dramaturgun , të cilat janë të fshehura nga shoqëria e saj e ngushtë. Në të njejtën kohë, ky veprim i Migenës i pafalshëm, ishte tradhëti ndaj shoqërive të saj, por edhe fillimi i problemeve të mëdha për Rudianin. Rudiani thërritet në komitetin e partisë, pa e ditur përse-në. Atje ai përballet me një sprovë të dyfishtë, ku nga njëra anë mundohej të kuptonte të gjitha gjërat që ndodhin dhe nga ana tjetër. dhe hulumtues e ndërgjegjës. Në këtë mënyrë ai arrin të kuptojë shumë rreth fatit të tij dhe fatit të tjerëve.
Vetëvrasja e Lindjes ka motive konkrete, por dhe të panjohura. Duke mbyllur jëtën tragjikisht, Linda na jep të kuptojmë iluzionin jetësor që tingullon si një metaforë e zezë ekzistenciale. Figura e Lindjes është një realitet i zymtë e rrënqethës. Ajo përnjëmend është një qeni njerëzore , por pa të drejta jetësore. Fati tragjik i Lindjes, i lidhur me dramën e Rudianit është një gërshetim tepër i ndërlikuar, një dramë me thelb të dyfishtë, një rrëshqitje e padukshme nga rrafshi i zhvillimit të gjallëruar në përzierje të madhe që më paraprin të kundërt.
Kjo vepër përmasa të gjera dramatike në brendinë e vet , si një strukturë që ngrihet mbi vete zhanerin e dramës artistike dhe mbi vete dramën reale që është para syve të njeriut të mbrojturt totalitar.