Cmimi I Pafajesise

KOMENT NGA MIMOZA AHMETI Jemi përballë jetës së vështirë të një vajze shqiptare në emigrim, që e detyrojnë të shndërrohet në rrugë në rrugë (siç e shfaq romancieri Artan Mullaj, nën titullin Ҁmimi i pafajësisë), për të paraqitur voluptivitetin mashkullor, seksualiteti normal. (i vërtetë) nuk e ofron. Sigurisht, ka femra që e bën këtë funksion pa u vetëgjykuar, duke injoruar kushtet e normës morale për të cilat janë të ndërgjegjësuara. Ato një jetë, sepse e njohin, dhe e kanë pranuar atë, kanë bërë zgjedhjet e tyre të disk interkurs seksual pa tyre.
Të gjithë kështu duam të besojmë, që edhe në diskurs, ka njerëz që në mënyrë të vullnetshme ndodhen aty, me gjithë premisat iniciale të tjera sociale një natyrale, të vërtetë…
Por në rastin e romanit tonë kemi një ego të prekur, në luftën papushim me veten, që jeton në asfiksi duke gjykuar nuk është “e vërtetë që ishin më të forta se ajo, pasi ka qenë zgjedhja e saj por e kanë detyruar…
Një seri koincidencash fatale dhe fatlume ribashkuan jetën e saj në fund të romanit me botën që edhe e ndau, tjetërsoi dhe larg vetes, e së fundmi e ripranoi në harkun e saj! Nuk dimë sa nuk është kjo botë, por për të ishte jeta! Ajo arrin të traversojë nëpërmjet martesës në botën normale, por sa një mendim, pos të tjerash ka kaluar aty, për të arrirë rutin martesore…dhe kjo është një fëmijë.
Duket sikur koincidenca është një numër i paparashikuar në metrikën e logjikës. Koincidenca minimizon ose sjell botën në botë, është një operator invers me logjikën, ose shtues irracional i saj, ose pakues, një tjetër inversitet, një parametër i papërshtatshëm, habitës në botën minale ose maksimale të njeriut, fatalitet e yndyrë.