Rashomon

“Akutagawa ishte një shkrimtar i tregimeve të shkurtra i cili prodhoi shumë vepra, disa më të suksesshme se të tjerat. Në fakt, ka një numër të mirë që duket se nuk është me interes të veçantë për lexuesin modern - ose të paktën për lexuesin e përgjithshëm modern. Kjo mund të jetë pjesërisht për shkak të paqëndrueshmërisë intelektuale të Akutagawa-s dhe humbjes së përqendrimit në letërsinë e tij, por kur ai arrin të përqendrohet, mprehtësia e stilit të tij është unike dhe e paimitueshme. Rrjedhshmëria e gjuhës së tij është tipari më i mirë i stilit të Akutagawa-s. Nuk është asnjëherë i mërzitshëm; ai lëviz së bashku me të si një qenie e gjallë.
Akutagawa arriti të shfaqte prirjen e tij për modernizmin në një botë imagjinare në formën e huazuar të përrallës popullore. Me fjalë të tjera, ai arriti t'i japë modernizmit të tij një "histori" duke përshtatur me mjeshtëri formën para moderne të përrallës mesjetare që kishte lulëzuar pothuajse një mijë vjet më parë. Në vend që të krijonte një letërsi thjesht moderniste, ai së pari e zhvendosi modernizmin e tij në një formë tjetër. Kjo ishte pika e tij fillestare letrare dhe ishte një qasje jashtëzakonisht me stil dhe intelektuale. Duke përdorur këtë strategji, ai ishte në gjendje të fitonte dashmirësinë e një lexuesi të madh.
A ka lënë Akutagawa një mësim për shkrimtarët bashkëkohorë të Japonisë (përfshirë edhe mua)? Sigurisht që po, si një pionier i madh dhe, pjesërisht, si një shembull negativ. Një gjë që ai duhet të na mësojë është se ne mund të arratisemi në botën e teknikës dhe të tregimit, por në fund, do të përplasemi me një mur të fortë.
HARUKI MURAKAMI