Jeta E Genjeshtert E Te Rriturve

Xhovana është një vajzë në prag të adoleshencës, pikërisht në atë kapërcyell
të jetës mes fëmijërisë dhe moshës së rritur. Fytyra e saj e bukur prej fëmije
po shndërrohet dalëngadalë dhe po merr tiparet e një adoleshenteje të
shëmtuar dhe të egër. Por a është vërtet kështu? Dhe në cilën pasqyrë duhet
të shihet për të gjetur dhe për të shpëtuar veten? Xhovana kërkon pasqyrimin
e saj në dy faqe të një qyteti që e kanë frikë dhe e urrejnë njëra-tjetrën: Napoli
i sipërm, i veshur me një maskë elegance dhe Napoli i poshtëm, vendi i
vulgaritetit dhe lapërdhive. Ajo kapërcen sa nga njëra anë e qytetit në tjetrën,
në kërkim të së vërtetës, por asnjëra anë nuk duket t’i japë përgjigje apo
shpëtim. Në kërkimin e saj të dëshpëruar, Xhovana do të zbulojë jetën e
dyfishtë të prindërve të saj, mashtrimet dhe gënjeshtrat e tyre, të cilat do ta
hedhin vajzën në qorrsokakë të tjerë.
Për të përballuar jetën dhe përditshmërinë, njerëzit gënjejnë, mbi të gjitha
gënjejnë veten. Në çastet kur faji dhe turpi i kanosen ndërgjegjes, kur këto
ndjenja tronditin bindjet tona më të thellë për imazhin që kemi për veten,
gënjeshtrat apo “përrallat e bukura” duket se na vijnë në ndihmë për të na
mbrojtur nga përballja me realitetin. Rinia e trazuar, lidhjet familjare të rreme
dhe mbytëse, dashuria, e vërteta lakuriqe, tradhtia, dhe jo vetëm ajo
bashkëshortore, miqësitë e sëmura, krizat e identitetit përbëjnë brumin mbi të
cilin Ferrante sfidon mitin e familjes së lumtur dhe na shoqëron në këtë
udhëtim të vështirë rritjeje.
“Jeta e gënjeshtërt e të rriturve” ka të bëjë para së gjithash me adoleshencën
– një periudhë kur mashtrimi dhe vetëmashtrimi janë në shkallën e tyre më të
lartë dhe, të rritesh, do të thotë t’i nxjerrësh të palarat në shesh vetes dhe të
tjerëve. Por jo vetëm kaq. Personazhet e Elena Ferrante-s jetojnë me
emocione të jashtëzakonshme, pasione përpirëse dhe, sado ata bëjnë çmos të
fshehin gënjeshtra të dhimbshme, jeta u nxjerr në pah të vërteta tronditëse.