Revolucioni që nuk ishte

Ky studim befasues i mobilizimit politik në internet tregon se paratë dhe sofistikimi organizativ ndikojnë në politikën në internet po aq sa edhe jashtë, dhe hedh dyshime mbi fuqinë demokratizuese të aktivizmit dixhital.
Interneti është përshëndetur si një forcë rrafshuese që po riformulon aktivizmin. Nga Pranvera Arabe dhe Occupy Wall Street te Black Lives Matter dhe #MeToo, aktivizmi dixhital dukej i lirë, i shpejtë dhe i hapur për të gjithë. Tani kjo narrativë festive e gjen veten duke konkurruar me një histori gjithnjë e më të keqe, pasi platforma si Facebook dhe Twitter - dikur të dashurit e demokracisë dixhitale - janë në mbrojtje për rolin e tyre në promovimin e lajmeve të rreme. Ndërsa aktivizmi me hashtag kap titujt, aktivizmi konservator dixhital po rezulton më efektiv në terren.
Në këtë studim me sy të mprehtë dhe kundërintuitiv, Jen Schradie tregon se si rrjeti është bërë një armë tjetër në arsenalin e të fuqishmëve. Ajo merr parasysh mbrojtjen e të drejtave të punëtorëve në Karolinën e Veriut dhe gjen një rast studimi me implikime të gjera. Kthesa e djathtë e Karolinës së Veriut në fillim të viteve 2010 duhet t'i kishte alarmuar analistët politikë për potencialin antidemokratik të internetit: mes organizimit të lulëzuar në internet, një nga shtetet më të kontestuara të vendit zgjodhi qeverinë më konservatore në historinë e Karolinës së Veriut.
Revolucioni që nuk ishte i identifikon arsyet pas këtij hendeku të padiagnostikuar më parë të aktivizmit dixhital. Organizatat e mëdha politike hierarkike me staf profesional mund të përforcojnë ndikimin e tyre dixhital, ndërsa grupet vullnetare të organizuara horizontalisht priren të jenë më pak efektive në përkthimin e vullnetit të mirë në internet në veprim kuptimplotë. Teknologjia jo vetëm që nuk arrin të rrafshojë fushën e lojës, por e anon atë më tej, në mënyrë që vetëm lojtarët më të sofistikuar dhe të financuar mirë të mund të konkurrojnë.