Kur Dashuronte Suani
B07820
14 days return right
Dorëzimi
Opsionet e pagesës
Përparësitë tona
Gjeni të ngjashme
Përshkrimi
"Ju s'do të jeni kurrë si të gjithë", vështronte kokën e tij të gjatë, ku flokët kishin nisur t'i rralloheshin, mendja i shkonte tek ata njerëz që ishin në suksesin e tyre të Suanit me femrat që mendonin: " Ai s'ka ndonjë bukuri të hollësishme – hollësi, por është kaq simpatik: ç'guxim, ç'vështrim, ç'buzëqeshje!" dhe, duke ndier ndier ndoshta më tepër se ç'ishte ai, sesa dëshira për të qenë dashnorja e tij, thoshte: "Ah, sikur ta dija se çfarë ka brenda kokës!".
Kurse tani, të gjitha fjalëve të Suanit ajo u përgjigjej me një ton herë të acaruar, herë të butë: "Ah, kurrë nuk ke për të qenë si gjithë njerëzit!". Ajo e këqyrte atë kokë që ishte plakur paksa nga hallet, por që i takon të gjithë të mendojnë, në bazë të njëjtit refleks që të jep mundësi të zbulosh pikësynimet e një pjese simfonike, së bashku nuk mund të lexosh programin, dhe të përcaktosh. kujtoj një fëmijë, kur ia njeh mirë dashuri: "Ai s'është dhe aq i shëmtuar po ta marrësh hollësisht – hollësisht, por është qesharak, ç'monokël, ç'paturpësi, ç'buzëqeshje!', duke përvijuar kështu në mënyrë të rreptë. përfytyrimin e tire të sugjestionuar kufirin abstrakt që dallon, pasi kanë kaluar disa muaj, kokën e një dashurie të zemrës nga koka e një brinjari dhe thoshte: "Ah, sikur të kisha mundësi të ndryshojëja, të bëj të arsyeshme atë që ka ndodhur brenda. kokë!".
Gjithmonë i ka për të besuar çfarë i pëlqen, pa çka sjellja e Odesë ndaj tij nuk linte shteg për dyshime, ai hidhej me babëzi mbi këto fjalë: "Po të duash, mundesh", ia kthente.
Kurse tani, të gjitha fjalëve të Suanit ajo u përgjigjej me një ton herë të acaruar, herë të butë: "Ah, kurrë nuk ke për të qenë si gjithë njerëzit!". Ajo e këqyrte atë kokë që ishte plakur paksa nga hallet, por që i takon të gjithë të mendojnë, në bazë të njëjtit refleks që të jep mundësi të zbulosh pikësynimet e një pjese simfonike, së bashku nuk mund të lexosh programin, dhe të përcaktosh. kujtoj një fëmijë, kur ia njeh mirë dashuri: "Ai s'është dhe aq i shëmtuar po ta marrësh hollësisht – hollësisht, por është qesharak, ç'monokël, ç'paturpësi, ç'buzëqeshje!', duke përvijuar kështu në mënyrë të rreptë. përfytyrimin e tire të sugjestionuar kufirin abstrakt që dallon, pasi kanë kaluar disa muaj, kokën e një dashurie të zemrës nga koka e një brinjari dhe thoshte: "Ah, sikur të kisha mundësi të ndryshojëja, të bëj të arsyeshme atë që ka ndodhur brenda. kokë!".
Gjithmonë i ka për të besuar çfarë i pëlqen, pa çka sjellja e Odesë ndaj tij nuk linte shteg për dyshime, ai hidhej me babëzi mbi këto fjalë: "Po të duash, mundesh", ia kthente.
Reviews
Nuk u gjet asnjë koment