Evgjeni Grande

Ky roman është një realiste duke u parë në realitetin e ngjarjeve, sidomos tek pasqyrimi i vërtetësi i koprracisë së plakut Grande. Problemi i shoqërisë që trajton autorin është ai i rolit në lidhje me ndjenjat e njerëzve.
Tipare të tjera që kanë të bëjnë me realizmin e romanit janë prania e personazheve të ndryshme të shoqërive; mbisundimi i elementeve të vërteta në pasqyrimin e ngjarjeve; vendosja e subjekteve në vende të zakonshme, të cilat autori i njeh mirë dhe në periudha bashkëkohore me të. Fragmenti i fundit zbulon një tjetër të qëllimit ideor e artistit të autorit: si familja e plakut të madh ishte e gjithë shoqëria. Pasioni për paranë është kthyer në mani.
Personazhet e Balzakut kanë një bazë shoqërore dhe historike të historisë së mirë dhe në të njëjtën kohë, ata kanë prirje të edhe tipa që arrijnë të kenë të ndryshme të ndryshme. Balzaku përpunoi teorinë bazë të realizimit, atë të vendosjes së personazheve tipike në tipike. Tregimtari në roman tregon ngjarjet në vetveten e tretë. Ai është problem të dallohet nga autori, qëndron mbi personazhet, çan muret, më shumë për sa edhe ata vetë.
Autori shkruan për Evgjeni Granden: "Që të gjithë e dinin se një melankoli e brente nga brenda zemrës e znj. Grande, por shkakun e vërtetë të kësaj brenge askush nuk e dinte". Natyrisht që, me ritualin e përditshëm të përvetësimit të mjeshtërisë së drejtimit të punës, si zëvendësues të tjerë të plakut Grande, Evgjenia rron me ëndrrat dhe kujtimet e bukura të dashurisë.
Një vend qendror në botën e brendshme të saj zë figura Karlit. Në historin historike brendia e romanit, ashtu si dhe veprat e tjera të Balzakut, më jep mjaft realizëm periudhën në fjalë. Kjo realizohet në kuadër të asaj që thuhet për veprën e Balzakut, e cila pasqyron 30 vjet të historisë së Francës. Në lidhjen e shoqërisëe, në roman gjejmë tjetërsimin e njeriut në një shoqëri që për idhull ka paranë. Në psikologjike, kemi të bëjmë me mendin e të gjitha ndjenjave të mira njerëzore dhe vlerave shpirtërore nga vlerat materiale.