Oksimoron
B22322
14 days return right
Dorëzimi
Opsionet e pagesës
Përparësitë tona
Gjeni të ngjashme
Përshkrimi
Maklena Nika shfaqet si një ndjeshmëri piktore në realitetin e poezisë. Ajo ka një ngjyrë ndaj ngjyrës (blu, e bardhë, e kadifenjtë, gri), dritës, hijeve dhe reflektimeve plurale brenda së njëjtës brendi.
Do të dallojë tregimin hyrës “Blu” mbi vetminë, ku ajo disa variacione vetmish (vetmina e mërzisë, vetmina e trishtimit, vetina e nostalgjisë, vetminë e ekzistencës, vetminë e vdekjes) brenda vetmisë së saj, të cilat janë aq të ndryshme, deri të kundërta. Pluraliteti i subjektit të saj të mahnit, dhe kjo ndodh si atribut i objektit të saj poetik. Të gjithë veti pashë në poezinë e saj rreth dritës: drita e egos, drita e dritës, e ideve, etj. ëndrrat e mia).
Kultura shfaqet si nëntekst në metaforën e kësaj poezie. Mediumi - (tjetri) - për përftimin e vetes. Dhe mendimi, bashkë me kufijtë ndodh si i vetmi lokacion i qenies. Kjo poezi, disa herë e thellë, disa herë, disa herë e njeh frikën, por edhe autoritetin e frikës së vdekjes. Por, në patosin e saj të padukshëm ajo mbetet thellësisht feminine dhe vetëperceptive, thuajse të qenët autentik me ndjenjën është një pamje e vetme e qenies simbolike. Pluraliteti i ndjeshmërive për të njëjtin ndjesor, është edhe vetia origjinale që unë zbuloj në poezinë e krijuesve të Maklena Nika. Ky është vëllimi i dytë me krijim i autores, së cilës i është besuar një takim më i ngrohtë me lexuesin.
Do të dallojë tregimin hyrës “Blu” mbi vetminë, ku ajo disa variacione vetmish (vetmina e mërzisë, vetmina e trishtimit, vetina e nostalgjisë, vetminë e ekzistencës, vetminë e vdekjes) brenda vetmisë së saj, të cilat janë aq të ndryshme, deri të kundërta. Pluraliteti i subjektit të saj të mahnit, dhe kjo ndodh si atribut i objektit të saj poetik. Të gjithë veti pashë në poezinë e saj rreth dritës: drita e egos, drita e dritës, e ideve, etj. ëndrrat e mia).
Kultura shfaqet si nëntekst në metaforën e kësaj poezie. Mediumi - (tjetri) - për përftimin e vetes. Dhe mendimi, bashkë me kufijtë ndodh si i vetmi lokacion i qenies. Kjo poezi, disa herë e thellë, disa herë, disa herë e njeh frikën, por edhe autoritetin e frikës së vdekjes. Por, në patosin e saj të padukshëm ajo mbetet thellësisht feminine dhe vetëperceptive, thuajse të qenët autentik me ndjenjën është një pamje e vetme e qenies simbolike. Pluraliteti i ndjeshmërive për të njëjtin ndjesor, është edhe vetia origjinale që unë zbuloj në poezinë e krijuesve të Maklena Nika. Ky është vëllimi i dytë me krijim i autores, së cilës i është besuar një takim më i ngrohtë me lexuesin.
Reviews
Nuk u gjet asnjë koment