Burri Qe Nuk Ishte Vrases
B21357
14 days return right
Dorëzimi
Opsionet e pagesës
Përparësitë tona
Gjeni të ngjashme
Përshkrimi
Sebastian Bergman-i është një burrë i zhytur në dëshpërim. Ka humbur gruan në cunamin që dhe djalin e dëmtuar në arkipelagun, ka hequr dorë nga puna si psikolog e dizenjues profil-sh psikologji, ka rifilluar zakonin e vjetër duke sjellë çdo grua nga një grua që është në shtrat…
kur kthehet në qytezën ku ka lindur, për të sistemuar dhe shitur shtëpinë e së cilës, nuk do ta imagjinojë kurrë se do të gjendej ballë për ballë me kolegët e vjetër të skuadrës “Vrasjet”, të cilët janë vrarë një djalë gjashtëmbëdhjetëvjeçar. , i madh nga shtëpia dhe që ishte gjetur në kënetën rreth Väs-terå-it, me zemrën të shkulur. Një rast i pahumbshëm për të rigje-tur veten dhe shijen e sfidës që kishte bërë atë një anëtar të
pazëvendësueshëm të skuadrës, por edhe të kridhet në një botë të cilën e njeh mjaft mirë dhe që ka mësuar ta urrejë që nga fëmijëria, me atë që tani tani do t'i duhet të bjerë në paqe.
«Nuk ishte një vrasës. Vijon duke ia përsëritur vetes, teksa tërhiqte zvarrë kufomën e djalit jam i rrëpirës: nuk një vrasës. Vrasësit janë kriminelë. Njerëz të këqinj. Errësira I ka përp-irë shpirtrat e tyre, ata kanë përqafuar errësirën duke i kthyer krahët dritës. Kurse ai nuk ishte i keq. Përkundrazi. E së fundmi, një nuk kishte treguar të kundërtën? Nuk kishte lënë mënjanë ndjenjën e vullnetit duke arritur madje të ushtronte edhe dhunë
për të mirën e të tjerëve? Kishte kthyer përherë faqen tjetër, ja çfarë kishte bërë. Prania e tij aty, në atë pellgaçe me ujë në mes të asgjësë, me kufomën e djalit, një nuk që një provë e mëndje e përkushtimit të tij për të bërë gjënë e duhur. Nuk do të tradhtonte më».
«Hjort Rosenfeldt kanë sjellë me këtë vepër një erë të re në romanin e verdhë skandinav, duke dy shkrimtarë plot imagjinatë dhe empati, duke pasur parasysh mjeshtërinë e gjuhës së kësaj zhanri. Nuk kufizohen thjesht që të rrëfejnë-shumë mirë-një histori të verdhë, por duan të futen edhe më thellë, në paqen e perso-nazheve, gjë që të lë të shpresosh ndjesja është më tepër për të ardhur-men e tire të ndritur si. shkrimtarë».
Mats Palmquist, Borås Tidning
kur kthehet në qytezën ku ka lindur, për të sistemuar dhe shitur shtëpinë e së cilës, nuk do ta imagjinojë kurrë se do të gjendej ballë për ballë me kolegët e vjetër të skuadrës “Vrasjet”, të cilët janë vrarë një djalë gjashtëmbëdhjetëvjeçar. , i madh nga shtëpia dhe që ishte gjetur në kënetën rreth Väs-terå-it, me zemrën të shkulur. Një rast i pahumbshëm për të rigje-tur veten dhe shijen e sfidës që kishte bërë atë një anëtar të
pazëvendësueshëm të skuadrës, por edhe të kridhet në një botë të cilën e njeh mjaft mirë dhe që ka mësuar ta urrejë që nga fëmijëria, me atë që tani tani do t'i duhet të bjerë në paqe.
«Nuk ishte një vrasës. Vijon duke ia përsëritur vetes, teksa tërhiqte zvarrë kufomën e djalit jam i rrëpirës: nuk një vrasës. Vrasësit janë kriminelë. Njerëz të këqinj. Errësira I ka përp-irë shpirtrat e tyre, ata kanë përqafuar errësirën duke i kthyer krahët dritës. Kurse ai nuk ishte i keq. Përkundrazi. E së fundmi, një nuk kishte treguar të kundërtën? Nuk kishte lënë mënjanë ndjenjën e vullnetit duke arritur madje të ushtronte edhe dhunë
për të mirën e të tjerëve? Kishte kthyer përherë faqen tjetër, ja çfarë kishte bërë. Prania e tij aty, në atë pellgaçe me ujë në mes të asgjësë, me kufomën e djalit, një nuk që një provë e mëndje e përkushtimit të tij për të bërë gjënë e duhur. Nuk do të tradhtonte më».
«Hjort Rosenfeldt kanë sjellë me këtë vepër një erë të re në romanin e verdhë skandinav, duke dy shkrimtarë plot imagjinatë dhe empati, duke pasur parasysh mjeshtërinë e gjuhës së kësaj zhanri. Nuk kufizohen thjesht që të rrëfejnë-shumë mirë-një histori të verdhë, por duan të futen edhe më thellë, në paqen e perso-nazheve, gjë që të lë të shpresosh ndjesja është më tepër për të ardhur-men e tire të ndritur si. shkrimtarë».
Mats Palmquist, Borås Tidning
Reviews
Nuk u gjet asnjë koment